Dobra pustynia

Fabularyzowana relacja z obrzędu przejścia, jakim dla autorki stał się
wolontariat w północnym Afganistanie. Choć wyjazd poprzedziły
wielomiesięczne studia i konsultacje u znawców regionu, zastana
rzeczywistość przerosła wszelkie wyobrażenia. Pracy dwojga polskich
nauczycieli w prowincjonalnej szkole oraz ich pobytowi w domu
wielopokoleniowej rodziny afgańskiej towarzyszyło silne zderzenie
kultur. Narratorka oraz jej partner mieli do wyboru narzucić Afgańczykom
swoje wartości lub stanąć z boku i wsłuchać się w głos Innego. Wybrali
to drugie. Weszli w odrębne światy kobiet i mężczyzn, w których problem
wykluczenia – wbrew obiegowej opinii Zachodu – dotyczy obydwu stron.
Powstała opowieść o potrzebie więzi i nadziei, o życiu i śmierci w
jednym z najbardziej niebezpiecznych zakątków świata, o tym, że w epoce
gwałtownej globalizacji nie można już liczyć na łatwe rozwiązania.